เรื่องเล่า “อาถรรพณ์วันเกิด” 2547ไม่รู้จาตั้งชื่อว่าไรนะอ่านแล้วช่วยเม้นให้ทีว่ามันเปนไงคือว่า...มันเกียวกับวันเกิดผมเอง30ตุลาคม ตอนนั้นอายุ15พอดีจำได้ว่าพึ่งเรียน ปวช.1ผมมีแฟนคบกันมาก้อเกื่อบปีไม่เคยมีเรื่องเคืองไรกันวันนั้นเปนวันเกิดผมกินเหล้าเป่าเค้กตามปะสาวัยรุ่นทั่วไปคิดว่าเปนวันที่มีความสุขสุดแต่มันก้อมีเรื่องจนได้ เมย์บอกเลิกผมเฉยๆเล่นเอางงดิ นึกว่าพูดเล่น แต่ที่จิงแล้ว เขาทำอย่างที่พูดเรยแล้วก้อบอกเหตุผลว่าเขามีแฟนยู่แล้วงงดิคับ!!!เสียจัยสุดๆ จะไม่ให้เสียจัยได้ไงรักจัด..อยากได้ไรไม่เคยขัดตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร คิดว่าเปนความซวยในที่สุดก้อจบกัน .................................. 2548 พอถึงปีต่อมาก้อเดื่อนตุลาอิกละคับตอนนั้นก้อไม่ได้คิดอะไรคบกับ”มิน”อยู่ก้อดีเหมือนเดิมคนนี้ถือว่าไม่ได้รักเท่าไรแต่ก้อดูแลตลอด พ่อแม่รับรู้ก้อคิดยู่ว่าวันเกิดจะไปไหนกันดีแต่ก้อมีเรื่องอิกแล้วคับบอกเลิกผมหน้าตาเฉยทิ้งเหตุผลไว้เพียง“เราจะกลับไปคบกะแฟนเก่า”เอาดิ!! ไม่ได้นึกถึงผมเลยผมก้อง้อนะ แต่ไม่มีไรดีขึ้นในที่สุดก้อเลิกกันอิกตามเคยครั้งนี้ก้อเดือนตุลาคม วันที่ 27 ................................................ 2549 ยังไม่เข็ดคับ มีอีกจนได้ คนนี้ชื่ออีฟอายุเท่ากันเรย น่ารักนิสัยดีคนนี้คบไม่ค่อยนานปะมาณ4เดือน ตอนนี้เริ่มคิดละ“มันจะบอกเลิกกูวันไหนว๊า”มันคงไม่มีละอาถรรพณ์วันเกิด คิดว่ายังไงก้อรอดเรื่องมันก้อมาจบตรงเดือนตุลาพอดิบพอดีไกล้ถึงวันเกิดอิกแล้วปีนี้มีเซอไพรอยากได้อะไรเปนของขวัญถามอย่างดี ไอ้เราก้อตอบไปอยากได้ตุ๊กตาโดเรม่อนเปนผุชายเสื่อกชอบโดเรม่อนอิกแล้วก้อได้วุ๊ยเขาซื้อตุ๊กตามาให้ ใหญ่มากกอดไปทีนึงยังไม่ทันจะนั่ง เขาก้อขอตัวกลับบอกว่าดึกมากละแม่เปนห่วงจัยจิงเราก้อไม่อยากให้ไปแต่ทำไงได้ ไม่อยากจะขัดและแล้วก้อมีแมสเสจส่งมาบอกว่า”อายุ18ละ ทำไรก้อคิดมั่งโตแล้วดูแลสุขภาพดีๆรักนะ”นั้งยิ้มเรยเรา ดีจัยจัดแล้วก้อโทกลับมาบอกว่า ต่อไปนี้เราเปนเพื่อนกันดีกว่านะกูว่าแล้ว เซอไพรของมันซวยที่กูทุกทีแล้วมันจะมาซื้อของขวัญให้กูเพื่ออะไรกูเปนคนธรรมดา ไม่ใช่เทวดาจะให้กูดีจัยไปพร้อมๆกับการเสียจัยหรอคงจะทำไม่ได้ ผมก้อเรยโทกลับไป ตั้งจัยจะไปถามตั้งแต่วันนั้นถึงวันนี้ก้อยังโทไม่ติด30ตุลาคมอีกแล้วครับท่าน ..................................................... 2550 พอมาถึงคนนี้ ชื่อต่ายคับคบกันมา2เดือน ไม่มีปันหาอะไร คราวนี้เริ่มกลัว เพราะมันเข้าเดือนตุลาเดือนเกิดผมอีกแล้วคับไกล้ถึงวันเกิดอิกแล้วกะว่ายังไงก้อไม่รอด โดนอิกแน่เรยเรา โทไปหาเพื่อนๆ ให้มันทายเล่นๆว่าผมกับต่าย จะเลิกกันวันไหนมีแต่คนบอก “จะเลิกกันได้ไงวะ กูเห็นมึงก้อรักกันดี”ไอ่เพื่อนเวร ไม่มีคัยกล้าทายไอ้เราก้อกลัวเนอะ นั้งคิดทุกวัน อยากให้มันผ่านๆไปซะทีบอกตรงๆ ไม่อยากมีวันเกิดเรยเกิดทุกที เจ็บทุกที. . . . อิกแล้ว โดนอิกแล้ว โทไปหาเสือกมีผุชายรับเวรกำไรของกูอิกเนี่ยเขาบอกว่า”เปนผัวต่าย เลิกยุ่งกะเมียกูได้แล้ว” เซงเรย อิก8วันก้อถึงละ เลิกกันอิกจนได้22 ตุลาคม .............................................. 2551 คนนี้ไม่ขอเอ่ยนามเขาเปนรุ่นพี่ ที่รู้จักกับพี่ผมเหนรูปแล้วอยากจีบเรย คนนี้ผมคิดว่ายังไงก้อจีบไม่ติดแต่แล้วก้อจนได้ ยู่ด้วยกันเรยคับคบกันมาเรื่อยๆ ดีบ้างโกรธบ้างก้อเปนธรรมดา ทีแรกก้อยังไม่ได้รัก ปลื้มมากๆ คบกันไปไม่รู้ว่าอะไรรักหัวปักหัวปำเรย แบบว่าไม่เคยรักคัยแบบนี้อ่านะเพราะตั้งแต่เกิดมาไม่เคยใช้ชีวิตคู่คนนี้เปนคนแรก ที่รู้สึกว่าคบแล้วมีความสุขที่สุดถ้าเอาไปเปรียบกับคนอื่น เทอคนนี้ดีกว่าคัยเรยบางทีผมก้อทำไรไม่ดีไปบ้างแต่คิดว่ายังไงก้อคงไม่เลิกกันตอนนี้หรอกเพราะจะถึงวันเกิดผมแล้วแต่เขาไม่รู้นะ กะว่าจะรอให้ผ่านไปก่อนค่อยบอกผมกลัวจะเปนเหมือนคนอื่น ที่ต้องเลิกกับผมในช่วงวันเกิด แต่แล้วมันก้อเกิดขึ้นอิกจนได้มีปันหาต่างๆเข้ามามากมายจนเราต้องห่างกันปัย4-5วันผมเคยบอกกับเขาแล้วนะว่าอย่าพึ่งเลิกกับผมตอนนี้ เพราะผมยังไม่พร้อมที่จะเจ็บเขาก้อบอกว่า จะไม่ทิ้งผมไปไหน ตอนนี้รู้สึกแปลกๆ เหมือนว่ายังไงผมก้อต้องโดนอิก มันเปนอิกแล้วคับ ผมโดนอิกแล้ววันที่ 20 ตุลาคม 2551เปนวันที่ผมเสียจัยมากๆแต่ไม่ขอเล่าถึงเหตุการณ์นะเพราะผมพยายามจะลืมมันอิกแค่10วัน ก้อไปไม่รอด ผมเบื่อจะแย่ยู่แล้ว เกิดขึ้นทุกปีซ้ำๆกัน ถึงตอนนี้ทีผมเขียน เวลา 22/10/51 21.40 น.นั่งร้องเรยล่ะ แค่อยากจะรู้ว่ามันเปนเพราะอะไรอาถรรพณ์วัดเกิดรึป่าวตอบผมหน่อยนะ ......